Babies krijgen 's-ochtends melk

Mars en de baby school
Ik ben op dit moment de echte kleintjes (1-2 jaar) uit de babyschool aan het observeren. Een echte bandiet "Mars" uit groep 1. Hij is altijd maar onderweg en iets aan het doen. Het is een echte uitdaging om hem te observeren! Hij heeft de dikste vacht uit de hele club. Het is één klein oranje wattebolletje met daarin twee grote ondeugende ogen. En steeds als je weer ergens een baysitter hoort gillen en een bol oranje haar ziet wegrennen, dan weet je dat hij weer iemand in de voeten gebeten heeft! Elke keer als er een hangmat langer dan een seconde leeg is, kun je erop wedden dat

Nagels knippen

Mars er meteen naar toe gaat en - plops - erin zit! En hem er dan weer uitkrijgen dat is pas een echt gevecht. De babysitters hangen soms een lege hangmat op voor de kids, om lekker in te spelen. Maar eigenlijk lukt dat nooit echt. Mars heeft de hangmat al veroverd zodra die hangt, en geen van de andere babies heeft nog maar een schijn van kans om erin te komen. Kan je nagaan wat een bandiet dat is. Hij is waarschijnlijk de jongste uit de hele groep.

Kokosnoten en de kleuterschool
Morgen ga ik 's-ochtend met Laura (studente uit Canada) mee naar het Midway House. Daar zitten de orangs vanaf ongeveer 4 jaar. Sommigen zijn ook al zes, zeven jaar oud. Vanaf volgende week ga ik daar observeren.

Lone Dröscher-Nielsens

Ik ben heel erg benieuwd. Laura zei, dat het daar, af en toe, best gevaarlijk kan zijn en Lone (Dröscher-Nielsens) heeft me ook al gewaarschuwd. Ze zei dat de orangs op Midway heel sterk zijn en erg van blonde vrouwen houden. Dat komt waarschijnlijk omdat Lone ook blond is, en ze allemaal van kleins af aan kent.
Laura zit al een tijdje op Midway te observeren, en ze is op een dag door een van de orangs daar heel erg gepest. Hij zat de hele dag in de boom boven haar en heeft van alles naar haar toegegooid - takken, kokosnootschillen e.d. Ze kwam die dag erg geirriteerd thuis met allemaal blauwe plekken. Ik hoop maar dat alles goed gaat bij het Midway House.

Een echte Pasar Malam
Zaterdag waren we op de Pasar Malam in een dorpje ietsjes verderop. Wat verkochten ze daar allemaal lekkere dingen, zeg! En zo onwijs goedkoop. Ik dacht dat ik het niet goed zag. Ik heb een hele grote watermeloen gekocht voor 40 eurocent en ook nog een tweede survivalbroek (stevige stof met heel veel opgenaaide zakken). Putri heeft voor me afgedongen. Daar is ze zo goed in! Puwo, die haar al een tijdje kent, zegt dat hij soms gewoon weggaat omdat ze zo ver gaat met afdingen, dat hij zich er gewoon voor schaamt. Putri komt uit Jakarta en daar doet ze het alleen maar zo erg. Toen ik haar vroeg waarom ze niet hier zover gaat, zei ze: "Because in here Dayak, I can loose my head." Ja daar moet je wel oppassen bij de Dayaks. We zijn er ook achter dat ik af en toe indonesische woorden in Dayak-accent uitspreek. Puwo vindt dat eng. Hij zegt dat ik misschien een albino dayak ben. Ja dat vind ik ook eng! Iedereen zit hier naar mij te kijken alsof ik een soort alien ben. En ze roepen altijd "Hello Mister!" Eén keer riep ik naar Puwo met een hele diepe stem "hello" terug. Nou, toen is die wel erg geschrokken. Wij moesten heel erg lachen om zijn reactie.

Bijen bescherming?
Ik heb wel erg veel last van al die muggen hier. En ik ben ook nog nooit van mijn leven zoveel door bijen gestoken als hier. Elke week heb ik minstens twee bijensteken. Ik weet ook niet waarom ze nou juist mij steeds moeten hebben! Hier in Indonesie schijnt het een traditonele geneeswijze te zijn. Accupunktuur met bijen, heel gezond. Misschien ben ik daarom nog niet ziek geweest? Ja, je moet het altijd van de positieve kant bekijken.
Zo dat was het weer! Van deze kant veel liefs!