Orangs, orangs en nog eens orangs
Er zijn hier heel veel orang-utans. Eigenlijk wist ik dat ook wel, maar je schrikt toch als je het dan echt ziet. Hier zitten meer dan 100 orang-utans! Niet allemaal babies trouwens, sommigen zijn ook al half gereintroduceerd of zitten in Quarantaine.

Dit is Po. Een harde bijter

De orangutans van de babyschool (ca.1 tot 4 jaar) zijn in acht groepen verdeeld. Ze zijn niet echt op leeftijd ingedeeld, maar toch heb je groepen met hele kleintjes en groepen met wat grotere orangs. Ze zijn allemaal stuk voor stuk even lief!!

Mijn dagindeling Ik ga elke ochtend om half 7 (dat is pas studentenleven!) mee, het bos in met de babysitters en de groep orangs die ik wil observeren. Observeren is bijna onmogelijk! De Orangs trekken aan me, willen mijn boekje pakken of gewoon knuffelen. Maar knuffelen duurt meestal wel een hele ochtend. Dat kan dus helaas niet als je moet werken. Sommigen vinden het gewoon leuk om je te bijten. Hoewel het speels bedoeld is, doet het wel pijn!! Je kunt beter heel snel weglopen als ze er aankomen of de babysitter roepen voor hulp. Als ik ´s avonds niet hoef te observeren, geniet ik ervan, dat ik even de tijd heb en ze aandacht geven kan. Dan mogen ze ook bijten hoor. En toch hoop ik, dat ze me een beetje saai gaan vinden als ik er lang genoeg ben, dan wordt het observeren een stuk makkelijker.

Babysitters

Een jungle is geen bos
Elke dag het bos in, dat is pas echt wennen. Dit is dus echt geen nederlands wandelbos. In dit bos hangen geen borden. Hier kun je echt verdwalen. Hier lopen mieren van 5 cm groot in mierenkolonnes van een meter breed. Hier wordt je door hele groepen lampongapen en java-apen achtervolgd en hier vinden muggen vooral witte huid erg smakelijk! Elke vijf meter moet je je voet uit een moeras trekken en als je na 20 minuten lopen (de wat oudere orangs gaan dieper het bos in, de kleintjes blijven aan de rand) eindelijk je hangmat ergens mag ophangen, dan ben je volledig uitgeput. En de indonesische mensen vinden dit nog niet eens echte bos!

Survival broek
Ik was trouwens nog nooit zo blij met iets als met mijn 'survival broek', waar me iedereen mee zat te pesten. Deze broek is inderdaad perfekt voor de jungle. Ik hoef geen tas mee te nemen. Alles kan erin en hij is bestand tegen het trekken van de orangutans en dat is heel wat hoor! Als je met de grote groep meegaat is het soms geen pretje meer. Koko bijvoorbeeld heeft een leuk spelletje bedacht: Ze laat zich vanuit de boom waaraan je hangmat hangt, van 1 meter hoogte gewoon in je hangmat op je vallen. En dan bijt ze zich aan je broek vast ên trekt zo hard ze maar kan. Je komt dan niet meer van haar af, tenzij je haar kietelt. Ja, die broek heeft al heel wat meegemaakt de laaste week. Eigenlijk heeft mijn hele lichaam al heel wat meegemaakt!

Babysitter hangt een 'slang' op waar de orangs bang voor zijn

Killermuggen
Ik heb gisteren van een babysitter haar muggenspul mogen gebruiken, ze noemen het Balpirik extra hot. Het maakt je huid lekker koel en is het enige middel dat tot nu toe tegen die rotmuggen gewerkt heeft! Gisteren smeerde ik mijn huid ermee in, en toen kwam de kleine orangutan Bali. Ik dacht dat hij wilde bijten toen die met zijn open mondje aankwam. Maar hij ging de hele balpirik van mijn arm likken!! En dan met open mond en uitgestrekte tong heel hard uitademen, zodat het nog scherper wordt. Wat was dat lief, ik moest er echt heel erg om lachen!

Avondindeling
Ik zit in een huisje vlak buiten het station, wat voor studenten, onderzoekers e.d. bedoeld is. Hier wonen nog een paar mensen: twee studenten, drie onderzoekers en de dierenarts. Elke avond is het erg gezellig. Ik kan goed met de indonesische mensen opschieten. Er is eigenlijk geen avond waar niet wordt gelachen. En mijn indonesisch schiet ook al op. Gisteren hebben Laura (een studente uit Canada) en ik les gehad in indonesische scheldwoorden. Nou dat was pas echt lachen!