| |
Aankomst in Djakarta
DEEL 1 (24-05-2004) Zo, daar ben ik dus, in Indonesie. Eindelijk!! Ik heb zoveel indrukken, dat ik eigenlijk niet eens weet waar ik moet beginnen. Vandaag is mijn derde dag hier en met het indonesisch schiet het al wel een beetje op. Gisteren heb ik een hele avond les gehad van Mila van´t kantoor - nu weet ik het allerbelangrijkste wel weer.
 Ingang Primate Center
Alles is super-pannend hier, ik moet elke dag weer opnieuw wennen aan de mensen en het klimaat. Maar het is ook erg leuk, dat zeker. De eerste week verblijf ik in Jakarta, in het Primate Center. Dat zit midden in de dierentuin van Jakarta (opgezet door de Gibbon-Foundation, waarvan Willie Smits de baas is, voor de mensen die dit nog niet weten). Hier logeer ik in het guesthouse, totdat ik alles geregeld heb voor mijn research permit. Dat regelen is echt helemaal niet leuk. ik moet allerlei instanties af en de politie hier in Jakarta - gelukkig is er een chauffeur voor mij geregeld, Budy, die brengt me overal heen. Hij helpt me ook met met het Indonesisch, als ik er echt niet meer uitkom. Het is erg vermoeiend: dan ben je net weer bij een ander kantoortje geweest om een stempeltje op te halen, moet je alweer naar het volgende …
Verkeerschaos
Ik heb hier al wel wat situaties doorstaan (te laat opgehaald op het vliegveld etc …), maar het meest bang was ik eigenlijk in de auto - Hoe ze hier autorijden! Het lijkt wel een gekkenhuis.
Maar ergens moet er toch wel een orde inzitten want niemand wordt ooit boos en er wordt alleen af en toe getoeterd. Mensen uit Jakarta, die kunnen pas autorijden! Ik heb iemand zien inparkeren op een volledig onmogelijk plekje (ik ben slecht in schatten, maar dit was echt gewoon onmogelijk!!) en hij is er wel ingekomen!! Na ongeveer 10 minuten pas, maar nog: Knap, hoor.
Panas (warm)
Voor de rest is het hier heeeeel warm en heeeeel leuk. Iedereen is aardig tegen mij, vooral in het Primate Park. Ik was gewoon overweldigd door de grootte van het park, en het is zo fantastisch mooi! De apen hier hebben zoveel ruimte en zo afwisselende verblijven. En er is heel veel voorlichting voor kinderen en ook volwassenen.
Dit dan weer in tegenstelling tot het dierentuin eromheen, die is zo vreselijk triest. Gisteren ben ik even een rondje in de dierentuin gaan lopen. Toen vroeg iemand, of ik de leeuwen wilde zien. Ik vond het prima en dacht dat hij me de leeuwen op het eiland wilde laten zien. Maar nee, hij nam me mee naar achteren, in het nachtverblijf van de dieren. Toen had ik de schok van mijn leven: Er was een paadje van ca. 1 meter breed en rechts en links kooien met tijgers en leeuwen. De tijger begon meteen heel hard te brullen toen hij me zag en de leeuw viel me door de tralies aan. Toen ik terugdeinsde, kwam ik weer tegen de tralies van de tijgerkooi aan, uaaaahhh!
Dat niet weer
Het was doodeng, en de dierverzorgers maar lachen en de tijger met stokjes pesten …. Ik had even gelegenheid om scheef de kooi in te kijken en zag dat de dieren misschien net genoeg ruimte hadden om zich te draaien en daar zaten ze nog met z´n tween in ook. Bange ogen, alles aanvallen wat bewoog, gestresster kan het niet naar mijn idée. De dierverzorgers knipten net zolang voor de neus van de leeuw, tot hij aanviel. En dan stoer doen en de leeuw uitschelden… Het was verschikkelijk - warm, vies en doodeng. Ik heb vriendelijk bedankt en ben met knieen als pudding maar gauw weer weggegaan.
 Het Primate Center
Als alles goed gaat met het regelen hier, dan kan ik Woensdag of Donderdag al naar Palangka Raya vertrekken. Oh, wat verheug ik me! Hier is al alles zo spannend, hoe zal het daar wel niet zijn? Ik ben zo benieuwd.
U kunt zich abonneren op een mailinglist. Dan krijgt u automatisch een mailtje als Meike een nieuw reisverslag heeft gestuurd.
Abonneren op mailinglist
© 2004 PSI en 4XS2 | |
